Janusz Romanowicz

DHARAMSALA

Słowo stało się ciałem:
bóg dał bóg wziął jeszcze

tylko pogodzę się z ludźmi

i ze sobą w pustą godzinę.

Ale nie ma modlitwy:

i nie poznaję  głosu

który mnie uwiódł

ani komunii ciała.

I wiem że nie stanie się nic:

mescalito nie obudzi snu

arvo part nie przyjdzie na czas

ciało kobiety zgaśnie.

A jednak  bez śmierci:

nie sposób  żyć moja

dharamsala byłaby tylko

miastem bez oczu.

© Janusz Romanowicz 2012

Janusz Romanowicz

         *     *     *

ściany białe białość
rozpalona do białości
na krzyż geometrycznie
tu tam tam tu

sznury krawędzi napięte

sufit skrzypi

podłoga głucha choć

drzwi stoją otworem

ramy okna gałęzie

trupia główka zawistak

zawisł w powietrzu

patrzy


© Janusz Romanowicz 1983

Janusz Romanowicz 

          ptak

leżał w trawie

kruk gawron
nie wiem

czarny był

uciekłem

brzęczały muchy 

muchy robacznice

uciekły palce

od ciepłych zarazków

od miejsca porażenia

w jakiś czas później

rozciągnięty na łące

od ucha do ucha

rozmarzony

patrzyłem na ptaki dalekie

wtedy

postanowiłem że napiszę wiersz

o ptaku

© Janusz Romanowicz 1982

Janusz Romanowicz
       
          GRA

z losem przygłupem trza
nam zasiąść do stołu i
kartą wyciągniętą zza rękawa
przyłomotać
a jakby co

to siedzieć cicho

albo walić w mordę

a jakby co 

to zrobić zadyndałę

z piętami w chmurach

© Janusz Romanowicz 1983